Een hoop nieuwe ervaringen

Afgelopen week hebben we veel gezien en mee gemaakt.

Maandag zijn we een uurtje eerder weg gegaan bij mama Ngina en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Daar hebben we een kijkje mogen nemen op de psychiatrische afdeling. Dit was een grote ruimte met luchtplaats en aan de zijkanten zaten de kamers waar de cliënten verbleven.
Toen we hier naar binnen gingen waren de cliënten heel nieuwsgierig en kwamen gelijk naar ons toe. Mensen stappen over het algemeen snel op ons af omdat we muzungu's (blanke) zijn.

De cliënten knoopten een gesprekje met ons aan en bekeken ons goed. Er waren veel medewerkers zowel op de werkvloer als op het kantoor en ook erg veel stagiairnes. Roxanne en Yoni lopen samen met Lotte en mij ook stage bij mama Ngina, maar omdat het met z'n 4e best wel druk is daar en omdat Yoni en Roxanne in Nederland ook met mensen met psygische klachten werken, wilden de meiden graag hier stage komen lopen. Afgelopen week hebben ze het goede nieuws gekregen dat dit ook daadwerkelijk kan.

Dinsdagochtend gingen we naar een jeugdinrichting (children remain home). Hier hebben we eerst een introductie van een uur gehad. Toen deze introductie (eindelijk) klaar was moesten we een half uur wachten. De manager die ons de introductie had gegeven, ging ons ook een rondleiding geven. Wat we zelf denken is dat hij tijdens dit half uur het een en ander geregeld had, zoals schoon maken en opruimen. Toen kregen we de rondleiding. Het gebouw en de ruimte leken echt op gevangenis. Er zitten verschillende kinderen in dit remain home. Kinderen die echt wat misdaan hebben waarvoor ze opgepakt zijn, maar ook kinderen die thuis verbannen zijn, of thuis onveilig zijn of gevonden zijn. Wat ons allemaal wel liet schrikken was dat beide groepen kinderen hetzelfde behandeld worden, terwijl de 2e groep er niks aan kan doen dat ze hier zitten.

Toen we rondgeleid werden mochten we ook even in de klas kijken. Er zaten in deze klas een stuk of 70 kinderen en de kinderen gaven elkaar les. Er zat wel een lerares bij, maar deze deed niks. Toen ben ik nog even naar buiten gegaan en heb ik een praatje gemaakt met 1 van de kinderen die op een muurtje een armbandje zat te maken. De kinderen mogen kiezen of ze les volgen of dat ze armbandjes maken.

Op woensdag zijn we weer gewoon naar mama Ngina geweest. Maar na een uurtje moesten we plots weg. Het was niet duidelijk waar we heen moesten maar we moesten alle 4 weg, 1 moeder ging mee en ook 5 kinderen. Toen bleek dat we naar een gerechtsgebouwtje gingen waar zou worden bepaald over 3 kinderen of ze naar huis mochten of niet. Het was een heel klein bebouw en ook de kamer waar we in moesten was heel klein. Daar zat de rechter, een advocaat en nog 2 damens. Hier werd bepaald wat er met de kinderen moet gebeuren.

Er was een meisje; Nelly, die nog maar een maand of 2 bij mam Ngina zit, die haar mooiste jurk had aantrokken. Haar moeder was ook bij de zitting en we dachten en hoopte vooral dat ze naar huis mocht, zeker omdat haar moeder hier gewoon was. Helaas vond de rechter de moeder van Nelly niet stabiel genoeg, dus moest Nelly weer met ons mee.
Het was voor mij heel raar dat dit zomaar even bepaald word in een hele korte tijd. Ook werden tussen onze kinderen ook gewoon andere kinderen beoordeeld, en dit allemaal in minder dan een uur tijd.

Donderdag was de laatste stagedag. De kinderen hadden vanaf donderdag vakantie. De rest van de maand zijn alle kinderen in Kenia vrij. Omdat er op mama Ngina ook een school is, maar deze dicht is, moesten we met z'n 4e maar even een programma maken. We vonden dit verder geen probleem. We hadden wat muziek mee en hebben de kinderen daar de hele dag mee vermaakt. 's Morgens hebben we met de kleintjes gedanst, 's middags met heel mama Ngina (zelfs de moeders) stoelendans gedaan en aan het eind van de middag hebben we met heel de groep van oudere kinderen een beetje kletst en gezeten met muziek. Dit was een hele fijne dag en we zagen kinderen die normaal een beetje moeilijk in de omgang zijn, helemaal opbloeien en genieten van de muziek.

Op vrijdag zijn we altijd vrij. Helaas is in de eerste week mijn laptop natgeregent en die doet het niet meer. Vrijdag hebben we die weg gebracht in de hoop dat deze gemaakt kan worden. Na het wegbrengen van de laptop hebben we gezellig pizza gegeten bij een heel leuk tentje Mon ami, waar we al wat eerder wat gegeten hebben.

Vandaag is het zaterdag. Vanmorgen konden we uitslapen (ik was weer eens vroeg wakker, maarja dat kan ook niet anders) en daarna zijn we naar Marielle geweest. Dat is een goede vriendin van onze coach Sarah. De wijk waar ze woont heet Dunga en daar hebben we heerlijk wat gedronken bij haar thuis en even genoten van de dieren die ze daar hebben. Kleine varkentjes, kleine konijntjes, koeien ect.

Ik vond het een hele fijne week en heb er erg van genoten. Komende weken gaan we nog een hoop leuke dingen doen en daar zal ik jullie over op de hoogte houden!

Esther